Inhoud
Archeologie in Monumentenwet 1988
In 1992 ondertekende Nederland mede het zogenaamde Verdrag van Valletta (Malta). Dit verdrag heeft als doel de bescherming van het archeologisch erfgoed van Europa te bevorderen. In Nederland heeft dit geleid tot een herziening van de Monumentenwet 1988 alsmede een aanvulling op of wijziging van bepaalde artikelen in enkele andere wetten. Deze wijzigingswet is beter bekend als de Wet op de Archeologische Monumentenzorg (WAMZ), die op 1 september 2007 van kracht werd.
De belangrijkste artikelen uit het Verdrag van Malta die in de Nederlandse wetgeving zijn overgenomen zijn dat het archeologisch erfgoed zoveel mogelijk ter plekke (in situ) dient te worden behouden, dat het archeologisch erfgoed deel uitmaakt van de belangenafweging in het kader van ruimtelijke ordening en het ‘veroorzakersprincipe’. Het veroorzakersprincipe betekent dat de verstoorder verantwoordelijk is voor het vroegtijdig (laten) uitvoeren van noodzakelijk archeologisch (voor)onderzoek en de financiering daarvan.
http://www.archeologieinnederland.nl/
Gemeentelijke rol archeologisch erfgoed
(Info via rijksoverheid.nl en RCE)
Gemeenten hebben vooral een grote rol bij het opnemen van archeologie in de ruimtelijke ordening. Zij moeten bij het vaststellen van bestemmingsplannen rekening houden met de eventuele aanwezigheid van archeologische waarden. Hieronder vallen zowel reeds bekende archeologisch waardevolle gebieden als gebieden waarvoor een (verhoogde) archeologische verwachting geldt. Deze waarden krijgen een archeologische (mede)bestemming, die wordt vermeld in de toelichting van het bestemmingsplan, wordt begrensd in de verbeelding (plankaart) en wordt voorzien van regels die gekoppeld zijn aan een vergunningstelsel.
Daarnaast kunnen gemeenten ook verstoorder zijn bij ontwikkelingen, waardoor zij archeologisch onderzoek moeten (laten) uitvoeren en ook moeten betalen. Meer informatie over de rol van de gemeente met betrekking tot archeologische erfgoed is te vinden in de handreiking van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten.
Archeologische rijksmonumenten
Nederland telt ook ongeveer 1500 archeologische rijksmonumenten. Iemand die wil bouwen bij of op zo’n rijksmonument moet een monumentenvergunning aanvragen en soms ook een omgevingsvergunning. De RCE behandelt vergunningsaanvragen voor veranderingen aan archeologische rijksmonumenten. Eigenaren, gebruikers en gemeenten met beschermde archeologische monumenten moeten voorkomen dat de archeologische inhoud van de bodem wordt beschadigd (geen grondverzet dus!).
Verder lezen:
> Informatie archeologisch erfgoed op rijksoverheid.nl
Convent van Gemeentelijke Archeologen
(info via website CGA)
Het Convent van Gemeentelijke Archeologen (CGA) is het overlegorgaan van alle gemeentelijke archeologen in Nederland. Het CGA behartigt de belangen van het archeologisch erfgoed in Nederlandse gemeenten. Het CGA heeft op dat gebied ruime ervaring: er zijn ruim 50 gemeentelijke archeologen in het CGA vertegenwoordigd.
Het CGA heeft in 2009 een voorbeeldbeleidsplan laten ontwikkelen i.s.m. de VNG voor de gemeentelijke archeologische monumentenzorg.